هسته مرکزی قدرتمندترین موشک تاریخ به ساختمان مونتاژ رسید - عینک ریبن

به گزارش عینک ریبن، در حالی که کاوشگرهای رباتیک ناسا مریخ را می پیمایند، روی زمین هم برنامه سفر به ماه آرتمیس گام های بلندی را برمی دارد و روز گذشته هسته مرکزی سامانه پرتاب فضایی به ساختمان مونتاژ در فلوریدا رسید.

برنامه سفر به ماه آرتمیس (Artemis) این روزها شکل عملیاتی تری به خود گرفته است و سامانه پرتاب فضایی (SLS) پس از تأخیر طولانی، خاتمه آغاز به کامل شدن می نماید. پس از چندین آزمایش موتورهای قدرتمند این اَبَرموشک، اکنون همه اجزای گوناگون این فضاپیما از جمله مرحله اصلی موشک یا هسته مرکزی آن به مرکز فضایی کندی (Kennedy Space Center) ناسا رسیده اند.

سامانه پرتاب فضایی به عنوان جایگزینی برای شاتل های فضایی درنظر گرفته شد و می تواند به بشر یاری کند تا بار دیگر از مدار پایین زمین فراتر برود. از زمان برنامه آپولو بشر فقط در فضای بالای سیاره آبی خود محدود شده است اما SLS قدرت کافی برای فرستادن فضاپیماهای سرنشین دار به ماه دارد و به همین دلیل هم در قلب برنامه آرتمیس جای گرفته است.

قرار است تا سال 2024 تحت برنامه آرتمیس، پس از بیش از نیم قرن بار دیگر بشر بر سطح ماه فرود آید که در میان آن ها نخستین زن و نخستین فرد رنگین پوست برای نخستین بار به تنها قمر زمین خواهند رفت.

پیش از رسیدن به مرکز فضایی کندی که توسط کشتی پگاسوس (Pegasus) انجام شد، مرحله اصلی 65 متری موشک در مرکز فضایی استنیس (Stennis Space Center) میسیسیپی بود و ناسا آزمایش های موسوم به راه اندازی سبز را بر روی آن اجرا نموده بود. در نخستین آزمایش آتش ایستا موتورهای موشک پس از تقریبا 1 دقیقه فعالیت متوقف شدند و ناسا بعدتر اظهار داشت که این موضوع در نتیجه سیستم شکست ایمن روی داده است. در آزمایش بعدی اما موتورهای RS-25 موشک برای بیش از 8 دقیقه کار کردند که با آنچه موشک در هنگام پرتاب انجام خواهد داد مطابقت دارد.

این هسته مرکزی سامانه پرتاب فضایی آخرین بخش از فضاپیمای آرتمیس 1 (Artemis I) بود که به فلوریدا رسید. کپسول اوریون (Orion) که توسط یک آداپتور ویژه بر این موشک سوار می گردد و همچنین تقویت کننده های سوخت جامد موشک پیش از این به تأسیسات پرتاب ناسا در فلوریدا رسیده بودند.

پس از مونتاژ، سامانه پرتاب فضایی قدرتمندترین موشک تاریخ بشر خواهد بود و می تواند محموله های بزرگ را به منظومه شمسی بیرونی بفرستد. در عین حال این موشک بر خلاف سامانه استارشیپ که اسپیس ایکس آن را توسعه می دهد و برای فرود بر ماه استفاده خواهد شد، غیرقابل استفاده مجدد است و این یعنی آرتمیس 1 تنها یک شانس برای تاریخ سازی دارد.

هم اکنون ناسا پرتاب آرتمیس 1 را برای اواخر سال 2021 برنامه ریزی نموده است. این پرواز بدون سرنشین، کپسول اوریون را در مدار ماه قرار می دهد که این استقرار مداری 25 روز خواهد بود. علاوه بر آرتمیس 1 ناسا باید برای مأموریت های آرتمیس 2 و آرتمیس 3 هم به صورت جداگانه یک سامانه پرتاب فضایی (SLS) کامل بسازد.

آرتمیس 2 یک مأموریت سرنشین دار است که چهار فضانورد را به مدار ماه خواهد برد. اما آرتمیس 3 که بزرگترین مأموریت برنامه بازگشت به ماه است، پس از چندین دهه نخستین فرود انسان بر ماه را رقم خواهد زد.

عکس کاور: رسیدن هسته مرکزی موشک سامانه پرتاب فضایی به ساختمان مونتاژ

Credit: Stephen Clark / Spaceflight Now

منابع: Extreme Tech, NASA